کم آورده

سلام رفیق چهل ساله...

چهل سال از من بی توجهی و درشتی دیدی ولی پا به پای من دویدی و بار سنگین مرا به دوش کشیدی

بدشانسی تو بود که من ساکن تو شدم

من بی مبالات و بی ظرافت

نه تنها هرگز از موهایم مراقبت نکردم، بلکه از بچگی موهایم که گره میخورد با قیچی می چیدمشان!

اینقدر توی ماشین و در نور کم‌کتاب خواندم که چشمهایم ضعیف شد

دندانهایم را یک روز در میان مسواک میزدم

هرگز به فکر زیبایی و سلامت اندامم نبودم

با بدنم قهر که نه، بیگانه بودم.نمی شناختمش، باهاش مهربان نبودم، ازش کار می کشیدم.

...

حالا به چهل رسیده ام و این بدن خسته است و از این بدنی که چهل سال ناملایمت و بی توجهی دیده، انتظار دارم مثل یک کالبد جوان و شاداب و ورزشکار از دخترم مراقبت کند.

نمی شود،کم می آورد

تازه کرونا را هم‌مهمانش کردم...

کم آورده، به خون ریزی افتاده، استراحت مطلق می خواهد و من به خواهش می گویم:

رفیق با مرام چهل ساله طاقت بیار، مثل همیشه کمکم کن...

خدایا کمکم کن..