کسی نیست

هیچکس نیست...

نه اینجا

نه بیرون..

دور و برم را حداقل صد تا آدم گرفته اند که حداقل بیست تایشان دعوی نزدیکی و صمیمیت دارند

ولی وقتی دلم میخواهد با یکی یک دل سیر درددل کنم هیچکس نیست.

هیچکس نیست که بی خیال قضاوت و حرف و حدیثش، هرچه در دل دادری بهش بگویی

اسرین اگر بود نمی فهمید ولی دردت را حس میکرد.

مهناز اگر بود می فهمید ولی از قضاوتهایش ایمن نبودی.

ناهید اگر بود نمی فهمید، هرگز نمی فهمید و محکومت میکرد.

حکیمه اگر بود می فهمید ولی اینقدر در زندگیش مشکل داشت که رویت نمیشد مشکلاتش را بهش بگویی

آدم اینجا تنهاست 

و در این تنهایی

سایه نارونی تا ابدیت پیداست