صلح

بعضی وقتها که از ادمها و حرفها لبریز شدی باید از ازدحام فاصله بگیری و کمی ارامش را مزه مزه کنی. انوقت می بینی که در ارامشت به همان آدمها و حرفها می اندیشی و حس می کنی چقدر دوست داشتنی اند. 

وقتی ارامش داشته باشی و با خودت در صلح باشی از پس مشکلات و غصه ها بر می آیی و حتی بیماری پسرک و کارهای مانده تز و دغدغه مهد هم فلجت نمی کند. 

نمازشب می خوانی و توکل می کنی به خدا و از او خیر را می خواهی