خانم قاضی

بالاخره خوابید. تازه خوابم برده بود که با صدای ناله اش بیدار شدم. تب داشت و بدنش داغ داغ بود خدا رو شکر بعد از پاشویه و دارو تازه خوابش برد.

هنوز شک دارم بخوابم یا نه، تا اخر این نوشته بیدار می مانم‌تا مطمئن شوم حال پسرک خوب خوب است.

اما بعد

راستش من هیچوقت ماه عسل را نمی بینم از لذتی که در چهره  علیخانی موج میزند وقتی ادمها را می گریاند، خوشم نمی اید. از شما چه پنهان یک بار در دادسرای فرهنگ و رسانه دیدمش . آقای منشی بهش گفت این خانم قبل از شما هستند. خیلی مغرورانه رفتار می کرد.خودش و مدیربرنامه هایش انتظار داشتند من از دیدنشان ذوق مرگ شوم و نوبتم را به انها بدهم، اما من طوری برخورد کردم انگار نمی شناسمش.

با این همه امروز در سایتها عکس بتول را دیدم که مهمان امشب ماه عسل بود.بعد از شانزده سال هیچ تغییری نکرده بود همان بتول دوست داشتنی انرژی مثبت که به قول بچه ها با خودش برکت می آورد.

چقدر خوب است آدم سر جای خودش باشد. این دختر همیشه سفیر آشتی و صلح بود و چه خوب که حالا سر شغلی است که میتواند پیام اور دوستی باشد.

دفترچه ممنوع...