دروغگویی روی مبل

خوشبختی یعنی اینکه خاطرت جمع باشد که «م» استخر است و دارد با فردیت خودش حال می¬کند و خوش میگذراند.

پسر هندوانه بخورد، چشمانش از شادی برق بزند و با ماشین¬هایش بازی کند

و تو همین طور که آرام آرام بی نظمی¬های خانه را مرتب می¬کنی سعی کنی افکارت را هم نظم بدهی. ...

خوش شانسی یعنی اینکه ناگهان بفهمی کسی که برای تو معنای وارستگی، فرزانگی و خدا را می¬داده و نمونه کامل تقوا وخویشتنداری بوده، برای دیگری به معنای یک همزادِ پرشور جنسی بوده است که تنها چیزی که حالش را خوب می کند رابطه جنسی است.!!!

شاید بی انصافی است که همه تقصیر را منتسب به دیگری و ذهن عجیب و غریبش بدانم. شاید این آدم با هرکس مثل خودش رفتار می کند و هرکسی از ظن خود یارش می شود!!

برای من فهمیدن این ماجرا خیلی برکت می آورد. به قول دکتر «ن» مرا از طلب و اشتیاق «خاص بودن»می رهاند. خدا را شکر «ن» هست. درهمان یک جلسه ای که دیدمش اتوریته و تسلطش را  پذیرفتم و دیگر در بند اثبات خودم یا واکاویِ میزان تبحر و مهارت او نبودم. بی دغدغه و بی دلشوره خودم را و افکارم را بی هیچ فیلتری بیان کردم.

چقدر این زن بی قضاوت است. در دیدار اولمان، از چهل و پنج دقیقه نیم ساعتش را گریه میکردم و بی هیچ ملاحظه ای هرچه در ذهنم بود برایش می گفتم. خدا کند همان کسی باشد که سالها به دنبالش میگردم.

پی نوشت: این روزها فهمیده ام برای محافظت از خودم و دیگران بایدکمتر و سنجیده تر حرف بزنم. باید بیشتر سکوت کنم. باید همه حرفهای بی ملاحظه را بگذارم برای این دو «ن» دوست داشتنی.