همه چیز خوب است اما...

همه دوستت دارند، تحسینت می کنند، میگویند خیلی با تو راحتند و تو چقدر شکل آنهایی.

اینجا بین این ادمها مهربانی، خوشگلی، بامزه ای، فرهیخته ای.

(م) مهربان است و با ملاحظه، هوایت را دارد و آشکارا به داشتن همسری چون تو افتخار می کند.

پسرت از شادی قهقهه می زند و با بچه ها بازی میکند وهمه چقدر این پسرک آرام با ادب بامزه را دوست دارند.

همه چیز خوب است

اما

اما پس چرا تو دلت میخواهد زودتر تمام شود؟

چرا علیرغم اصرارشان در برنامه بعد شرکت نکردی؟

چرا وقتی همه چیز اینقدر خوب به نظر می رسد حال تو خوب نیست؟

پی نوشت؛

جوابی که پنج ساعت بعد به این سوال میدهم؛

همه چیز دیده شدن تایبد شدن و تحسین شدن نیست بخشی از وجود ما دوست دارد کسی یا کسانی باشند که من واقعی و نه عاریتی را ببینند و تحسین که نه فقط درک کنند. شاید دوست داشتن هایمان از همین نیاز نشات میگیرد

دفترچه ممنوع...