ادم

آدم موجود غریبیه. بعضی وقتها ملوس، معصوم، مظلوم و مهربانه. اینقدر که هرکس می بیندش دلش می خواهد دستی به سرش بکشه و حمایتش کنه و خودش هم کلسیونی از همه حامی ها جمع می کنه.

بعضی وقتها تصمیم می گیره و از خدا کمک می خواد و قوی میشه قوی، جنگجو، عاقل، جدی و رک.

اگرچه شبها کابوس می بینه، با وجود اینکه استخوانهای بودنش درد می کنه، علیرغم اینکه  نگران آدمهایی است که حقیقت را بهشان گفته، اما به خودش ایمان داره.

تک و تنها و بدون حمایت هیچکسی قدم جلو میگذاره

ولی سکوت میکنه تا دردش واگیر نداشته باشه.

چشم به راه هیچ حمایتی نیست. تلخی حوادث را قورت می دهد و زندگی می کند.