این روزها

 وقتی حالم بد است، خیلی حرف نزنم.

وقتی دلشوره در خانه دلم لانه کرده، به این و آن گیر ندهم.

وقتی تلخم‌ با دقت به دیگران خیره نشوم که عیب ها و زشتی هایشان را حلاجی کنم.

وقتی نمیدانم دردم چیست فلسفه نبافم

وقتی خوش بین نیستم ادای آدمهای مهربان را در نیاورم.

وقتی ادم خوبی نیستم نقش بازی نکنم بلکه خودم را کنترل کنم که به روح کسی اسیب نزنم.

وقتی کلافه ام بقیه را سطل زباله غرولندهای نکنن

وقتی تشنه ام به سراب دل خوش نکنم.

اینها را تمرین میکنم اما دلم یه خواب بی دغدغه، چند روز سکوت و مراقبه و کناره گرفتن از هیاهو و حاشیه میخواهد.