که در طریقت ما کافریست رنجیدن

ادم اگر خودش را بشناسد و همیشه یادش باشد که

چه بسیار روزهایی که حالش بد بوده و به خاطر خوب شدن حالش اشتباه کرده ،

چه فراوان  زمانهایی که در حق عزیزانش بی انصافی کرده

و چه بسیار مواقعی که احساساتش بر عقلش غلبه کرده و از دست ادمهای دلسوزی که بین گرمی احساس و خشکی عقل به عقل توصیه میکنند خشمگین شده

هیچوقت نمیتواند در جایگاه معصومیت قرار بگیرد و دیگران را نبخشد.

من هیچ دلخوری و گلایه ای نه از دست تو و نه از دست دوست دلسوزی که دلش میخواهد کمکت کند ولی نمیداند این کار چه حرمان و حال بدی برای هردویتان در بر خواهد داشت ندارم.

مثل همیشه ارزوی شادی و سعادتت را دارم و ایمان دارم،ایمان دارم با اندکی صبر و توکل خدا دنیا دنیا شادی و ارامش در کامت می ریزد.

پی نوشت خانه ما مامن دوستانی است که از شهرستان به تهران می ایند حقیقتش از دیشب تا حالا سه سری مهمانداری داشتم که بعد از حال بد دیشب بهانه خوبی بود که اندکی فاصله بگیرم  الان امدم و شرمنده که پیامهایتان را دیر جواب دادم